Lawaaierige beeldkast?

Er lijken tegenwoordig heel wat mensen te zijn die er irritant veel plezier in scheppen om aan iedereen die het wil horen mede te delen dat de televisie volgens hen een achterlijk medium is dat als dusdanig geen plaats verdient in hun huiskamer.

Het is ieders goed recht om die mening toegedaan te zijn, maar ik kan niet anders dan me storen aan het toontje waarop dergelijke boodschappen meestal worden overgebracht, als een schoolmeester die een kleuter probeert duidelijk te maken dat de neus geen plaats is om wasco’s te bewaren.

Een poll op de website van De Morgen omtrent het schrappen van een aantal analoge zenders gaf nauwelijks aanleiding tot dergelijke reacties, maar toch waren daar al snel de bekende dooddoeners te lezen in de stijl van “koop een aquarium als je gedachteloos voor je uit wil turen” of “er valt zoveel meer te beleven zonder die lawaaierige beeldkast.”

Onzin natuurlijk. Het is ontegensprekelijk zo dat het gros van de huidige televisieprogramma’s weinig hoogstaand is, maar dat neemt niet weg dat wie selectief kijkt wel heel wat interessante of mooie zaken kan zien, vooral op Canvas, BBC en 8. Het is de keuze van het programma of de zender die de beeldkast ‘lawaaierig’ of de kijker ‘gedachteloos’ maakt, niet het medium.
Zo heb ik afgelopen week nog onder andere de film ‘The Assassination of Jesse James’ en de BBC-docu ‘Frozen Planet’ gezien op Canvas en de docu ‘Soul Deep – The Story of Black Populair Music’ en dramareeks ‘Weeds’ op 8. Respectievelijk prachtig, indrukwekkend, boeiend en onderhoudend. Waarvoor mijn dank.

Ik zou mezelf geen fervent tv-kijker noemen, maar ik kijk wel nog steeds graag en regelmatig televisie. Zelf ben ik dan ook zeker niet van plan om in de nabije toekomst mijn tv-toestel naar het kringloopcenter te brengen, en als het aanbod het grootste bezwaar is dan zie ik geen reden waarom iemand anders dat wel zou doen. Tussen de modder zijn er wel degelijk nog een heel aantal parels te vinden. Ook vanuit pedagogisch standpunt zou ik niet weten waarom een televisie geen plaats heeft in huis, het lijkt me in de huidige maatschappij net belangrijk dat kinderen tussen alle rommel de waardevolle dingen leren te selecteren, iets wat moeilijk wordt als je het kind met het badwater weggooit.

Overigens, indien in zeer beperkte mate geconsumeerd kunnen programma’s zoals Superfans wel degelijk hilarisch zijn, al heb ik wel soms nog nachtmerries over het Eddy Merckx figuur uit de eerder vernoemde realityreeks…