Night at The Museum

Soms heeft een mens op een donderdagavond zin om eens een hersenloze komedie te zien en in het huidige programma was de keuze dan ook snel gemaakt. Night at The Museum vertelt het verhaal van Larry Daley, een gescheiden vader die zeer dringend een job nodig heeft als hij niet voor de zoveelste keer uit zijn appartement wil gezet worden omdat hij de huur niet kan betalen. Uit noodzaak neemt hij een job aan als nachtwaker in het Museum of Natural History, maar dat blijkt uiteraard niet zo eenvoudig te zijn als verwacht…

Dankzij een oude vloek blijkt namelijk dat ‘s nachts alle inwoners van het museum tot leven komen en Larry heeft zijn handen vol om alles en iedereen onder controle te houden. Zo moet hij onder andere de Tyrannosaurus Rex tevreden houden door met hem te spelen en moet hij ervoor zorgen dat hij niet gevierendeeld wordt door Atilla De Hun of opgepeuzeld door de leeuwen van de Afrika exhibitie.

Zoals je mogelijk al kan afleiden uit de samenvatting is de hoofdrol in feite weggelegd voor de special effects in de film, en dat is zelfs voor een komedie niet ideaal. De menselijke hoofdrollen zijn voor Ben Stiller, Owen Wilson, Robin Williams en Carla Gugino. Stiller doet zijn ding zoals gewoonlijk naar behoren, maar Owen Wilson lijkt voor de zoveelste keer de enige rol te spelen waartoe hij in staat is, zeg maar het Hugh Grant effect.

Het verhaal heeft op zich wel een leuk uitgangspunt maar je krijgt toch de indruk dat ze er meer mee hadden kunnen aanvangen dan wat je uiteindelijk op het bioscoopscherm te zien krijgt. Er zit wel een zeker tempo in de film en lang wachten op een grap moet je nooit doen, maar daar staat tegenover dat de grappen zelden of nooit hilarisch te noemen zijn en dat het geheel al bij al nogal routineus overkomt.

Ricky Gervais (u allicht bekend van ‘The Office’) neem ook een kleine rol voor zijn rekening, met name die van museumdirecteur. Gervais blijft bij het type humor dat hij zowel in ‘The Office’ als in ‘Extra’s’ op ons losliet en hoewel het wel enigzins werkt op een bevreemdende manier, toch krijg je de indruk dat Hollywoodland niet bepaald zijn biotoop is.

Maar goed, al bij al is Night at The Museum niet zo’n bijzonder slechte film. Ik heb mij in ieder geval niet verveeld en hoewel ik nooit van mijn stoel ben gedonderd door het lachen, ik heb toch het grootste gedeelte van de film met een glimlach op mijn gezicht zitten kijken, wat voor mijn doen niet eens zo’n slecht resultaat is. Om samen te vatten: Night at The Museum is een degelijke komedie waarin Stiller en Wilson gewoon hun ding doen, zonder daarmee boven de middelmaat uit te stijgen.